کوچه اسکوپ

[vc_row][vc_column][vc_column_text] Barbie (2023) ناصر فکوهی: دو نگاه کاملاً متفاوت می‌توان به فیلم باربی داشت. نگاه‌هایی که ناشی از لایه‌بندی آگاهانه یا ناخودآگاهانه سناریو و ساخت سینمایی فیلم است. در نگاهی نخستین که چندان دربارۀ آن درنگ نمی‌کنیم، تنها خود فیلم مطرح است: یک فیلم سرگرم‌کننده در سنت فیلم‌های تجاری هالیوود؛...

[vc_row][vc_column][vc_column_text] A Man Called Otto آران جاویدانی: کم پیش می‌آید سینمای آمریکا (شما بخوانیدش هالیوود) با بازسازی فیلم‌های موفق اروپایی، ملغمه‌ای هشلهف تحویل بازار فیلم ندهد. نمونۀ بارزش، بازسازی فیلم درخشان ویم وندرس (با بال‌های اشتیاق-زیر آسمان برلین) که نتیجه‌اش شد فاجعه‌ای به نام «شهر فرشتگان»؛ اما این ‌بار مارک...

[vc_row][vc_column][vc_column_text] 65 (2023) علی اکبری: حدود ۴۰ روز از اکران فیلم ۶۵ می‌گذرد و یکی از آخرین فیلم‌های علمی-تخیلی با کمی چاشنی دلهره پیش چشم مخاطبان قرار گرفته است. هرچقدر فیلم در ظاهر، معمولی، خلوت، مختصر و در برخی مؤلفه‌ها تکراری است، اما در مفاهیمی که مطرح می‌کند، عمیق است....

[vc_row][vc_column][vc_column_text] Pinocchio (2022) نیما حقوقی‌نیا: جوزف کمبل[1] می‌گوید: «تنها دو نوع قصه در جهان وجود دارد؛ قهرمانی که به سفر می‌رود و غریبه‌ای که به شهر می‌آید.» شاید بتوان گفت داستان پینوکیو[2] در فرم کلاسیک خود به‌خوبی ترکیبی از این دو است و این وجه از آن تنها چیزی‌ است که...

[vc_row][vc_column][vc_column_text] Infinity Pool (2023) سروش عاملی: برندون[1] را می‌توان وارث به‌حق پدر دانست. کراننبرگ‌ها یکه‌تاز خلق دنیاهای پیچیده و مقهورکننده‌اند. استخر بی‌نهایت، دومین فیلم بلند برندون پس از فیلم «تسخیرکننده» است. فیلم بی‌آنکه زمان را تلف کند، شخصیت‌ها، روابط و امیال پیچیده‌شان را در سکانس‌های ابتدایی رو می‌کند؛ نویسنده‌ای که...