کرونا

The body of the city feels lonely | Ahmad Masjed Jamei کالبد شهر بدون شهروندان جز سنگی و خاکی نیست و جریان زندگی است که به شهر حیات، نشاط و معنا می‌دهد. این روزها کالبد شهر هم تنها و غریب است. حضور دیگران است که شهر، خیابان، میدان و بوستان...

Companionship Cancer and Corona, an experience from home to town | Saba Kamali تجربه جدیدی را از سر می‌گذرانیم، تمام جهان و مردمان آن شرایط نو و جدیدی را زندگی می‌کنند. این چالش را از دیدگاه‌های بهداشتی، روانی، سیاسی و... موردبررسی قرار داده‌ایم؛ بارها و بارها! حال این جریان را...

Me quarantined; city quarantined! | Paria Parsa آرام‌آرام قدم بر‌می‌دارم؛ با یک جفت دستکش پلاستیکی در دست و یک ماسک بزرگ روی صورتم! به‌سختی جلوی پایم را می‌بینم. سرازیری را به سمت ورودی پارک نیاوران پایین می‌آیم. دو نفر، یک زن و یک مرد، از روبه‌رو می‌آیند. آن‌ها هم در...

Zoochosis and Human Quarantine, The necessity of revision the relationship between townsmen and animals | Morteza Mirgholami چندین سال پیش که به باغ‌وحش تبریز رفته بودم، دیدن خرسی مفلوک و بی‌قرار که مدام سرش را با حرکات تکراری و روان‌پریشانه تکان می‌داد خاطره‌ای تلخ از آن فضا در ذهنم حک...

An anthem for  solitude, together | Negin Najjar Azali چند روز پیش امیررضا عکسی از اولین نقاشی آبرنگش را از طریق واتساپ برایم فرستاده و زیرش نوشته بود: «آسمان پر ستاره ون‌گوگ[1]» و پیغام دومی که می‌گفت: «بعد از کرونا نقاشیم رو بهت میدم». تونالیته‌های مختلفی از رنگ آبی و ستاره‌هایی...